Himalaizm
Z technicznego punktu widzenia, ze względu na to, że na szczytach bardzo wysokich gór śnieg i lód zalega przez cały rok ? himalaizm jest prawie zawsze wspinaczką lodową.
Ze względu na wysokość, na jakiej się ją uprawia, ma on jednak wiele dodatkowych utrudnień niespotykanych przy wspinaniu w niższych górach. Są to:
problemy związane z adaptowaniem się organizmu ludzkiego do wysokości powyżej 5000 m n.p.m. (rozrzedzone powietrze, niskie ciśnienie atmosferyczne)
problemy związane ze skrajnymi warunkami atmosferycznymi (huraganowe wiatry, bardzo ostre promieniowanie słoneczne mogące powodować m.in. ślepotę śnieżną, bardzo niskie temperatury, bardzo mała wilgotność powietrza, ograniczona widoczność)
problemy związane z długością dróg wspinaczkowych (konieczność wielokrotnego noclegu w ścianie, wyczerpanie długotrwałym wysiłkiem przy braku możliwości regeneracji)
problemy związane z rozległością terenów górskich (brak dróg dojazdowych, konieczność zgromadzenia dużych zapasów żywności i sprzętu biwakowego, problemy z łącznością, problemy z orientacją w terenie).
Wszystko to razem powoduje, że w himalaizmie mniejsze znaczenie mają czysto techniczno-sprawnościowe umiejętności wspinaczy, a większe kondycja oraz odporność fizyczna i psychiczna.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Himalaizm
Z Wikipedii - asekuracja własna
Wspinanie z własną asekuracją wymaga znacznie większego doświadczenia niż wspinaczka sportowa. Prócz umiejętności wspinaczkowych wymagana jest wiedza z zakresu poprawnego zakładania punktów asekuracyjnych.
Do budowy przelotów podczas wspinaczki z własną asekuracją używa się kości biernych oraz mechanicznych (friendów), osadzanych w szczelinach i otworach skalnych, a także pętli zakładanych na turniczki lub duże bloki skalne, względnie przeciąganych przez skalne ucha. Poprawnie osadzony przelot powinien wytrzymać udar dużej siły działającej z określonego kierunku przy ewentualnym odpadnięciu, a ponadto nie powinien wypaść przy lekkich szarpnięciach w szerszym zakresie kierunków, związanych z ruchem liny przy wspinaniu się ponad osadzonym przelotem. Osadzanie kości w szczelinie skalnej w taki sposób, by ograniczyć ryzyko przypadkowego wypadnięcia, nazywane jest zacieraniem. Do wyjmowania zatartych kości (a także głęboko wsuniętych friendów) używa się jebadełka. Do przenoszenia dużej ilości szpeju, nieodłącznie towarzyszącemu wspinaczce z własną asekuracją, używa się szpejarek.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Asekuracja_w%C5%82asna
Czy wspinaczka jest ekscytująca?
Czy warto od czasu do czasu udać się na wspinaczkę? Czy taki sport może podobać się każdemu? Takie rozwiązanie staje się obecnie coraz bardziej popularne, dlatego warto spróbować swoich umiejętności i wybrać się na wspinaczkę górską przynajmniej raz! Taka forma rozrywki to nie tylko ogromne emocje, ale także wspaniałe przeżycie, które spodobać się może każdemu. Zamiast więc spędzać czas biernie i oddawać się nieustannie tym samym zajęciom, lepiej zorganizować czas o wiele ciekawiej i bardziej atrakcyjnie. Wspinaczka sprawdza naszą kondycję fizyczną, ale jednocześnie pozwala odprężyć się po ciężkiej pracy lub pozbyć się stresu związanego z codziennymi obowiązkami. Warto jej spróbować.